Po wakacjach przyszliśmy do szkoły 2-go września, w 80-tą rocznicę wybuchu II wojny światowej. Była to szczególna uroczystość, bo nowy rok szkolny rozpoczęliśmy razem z Polskimi Dziećmi Wojny. Polskie Dzieci Wojny to nasze Babcie i nasi Dziadkowie-ostatni świadkowie września 1939 roku. Swoją obecnością zaszczycili nas: p. Lucyna Wiktorowicz, p. Genowefa Zatoń, p. Stefan Rorat i p. Eugeniusz Śliwakowski.
Naszym zamiarem było, aby udział w tej uroczystości przedstawicieli wojennego pokolenia w sposób symboliczny dokończył ich przerwaną przed osiemdziesięciu laty edukację. Pięć lat okupacji zabrało im beztroskie dzieciństwo, przysparzając dni pełnych cierpień i smutku. Dzisiaj, poprzez swoją obecność razem z młodym pokoleniem pokazali, że ich poświęcenie, ich dramatyczny i trudny los nie poszedł na marne. Dzięki temu, że oni wytrwali, współczesne młode pokolenie może spokojnie rozpocząć edukację pod okiem swoich nauczycieli, wychowawców i opiekunów.
Uczniowie naszej szkoły, udziałem w projekcie „Przerwany Marsz”, podjęli próbę stosownego podziękowania pokoleniu Dzieci Wojny za to co zrobili dla Polski, mimo tego, że czas okupacji, który naznaczył ich dzieciństwo, z pewnością skruszył przekonanie o dobru drzemiącym w ludziach i sprawiedliwości dziejowej.
Po osiemdziesięciu latach od tamtych dni chcieliśmy symbolicznie zamknąć Ich Przerwany Marsz i otworzyć nasze ramiona wobec tych, którzy mogą mieć poczucie odtrącenia, zapomnienia i zmarginalizowania zarówno w narracji okupacyjnej, jak i świadomości, co to znaczy być dzieckiem w czasie wojny. Zdajemy sobie sprawę, jak mocno w psychice dziecka utrwaliły się obrazy przemocy czy śmierci, ale mimo wszystko oni przeżyli, wytrwali! Uparcie wznosili fundamenty swojej egzystencji, która łaknęła normalności, bezpieczeństwa, nocy bez strzałów, snów bez koszmarów i łez. Tym właśnie wznieśli fundamenty Polski, w której dzisiaj żyjemy.
To spotkanie z Polskimi Dziećmi Wojny, było dla nas ostrzeżeniem przed lekkomyślnością w „sianu burz” i jednocześnie stało się wspólnotowym zawołaniem o Pokój. Przywołaliśmy słowa Ojca Świętego Jana Pawła II: „Prawdziwy pokój jest owocem sprawiedliwości, cnoty moralnej i gwarancji prawnej, która czuwa nad pełnym poszanowaniem praw oraz obowiązków i równym rozdziale dobrodziejstw i ciężarów(…)”.